Directed by Woody Allen
یک شاهکار دیگر از دهه 70 میلادی!
این فیلم بدون شک بهترین فیلم وودی آلن است،یک فیلم black،یک کمدی black،یک رمانتیک black ...
از همان ابتدا که وودی رودرو بیننده دو جک را تعریف می کند،می شد انتظار چنین فیلمی را داشت،اساسا یک فیلم بر اساس واقعیت.کمتر فیلم رمانتیکی را می توان پیدا کرد که این چنین زیبا و واقع گرا باشند،شخصیت پردازی فیلم به قدری خوب انجام شده بود که در اولین لحظات فیلم هم می شد خود را جای وودی آلن تصور کرد،این شخصیت پردازی خوب تا حد زیادی مدیون یه اولین صحنه فیلم یعنی خاطره تعریف کردن وودی آلن است که ما را با شخصیتش آشنا می کند.یک چیز جالب و بسیار گیرا در این فیلم طرز روایت آن است،غیر خطی.غیر خطی بودن فیلم نامه در طول زمان،تا تقریبا یک سوم فیلم ادامه دارد و غیرخطی بودن سکانس های فیلم تقریبا در همه جای فیلم مشاهده می شد.این ایده فوق العاده بود!نمیدونم این ایده خود وودی آلن بود که در وسط یک بحث جدی با بیننده صحبت می کرد یا گاهی افکارش را زیرنویس می کرد یا ایده کسی دیگر ولی هرچه بود شدیدا خوب و جذاب بود،به هرچه بهتر پرداخته شدن به شخصیت کمک بسیار شایانی می کرد.این فیلم به طرز عجیبی هیچ چیز آزار دهنده ای ندارد،حتی یک چیز کوچک!.همه چیز فیلم در جای خود قرار دارند،حتی تایم 1.30 آن!
اگر بخواهیم به بطن فیلم توجه کنیم،داستان فیلم روایتگر زندگی تقریبا هرروزه ی ماست،درگیری های روابط بین دو جنس...قهر ها و آشتی ها،وابستگی ها و دلزدگی ها،بهترین تمثیل آن دیالوگ انتهایی فیلم است که می گوید:
یاد یک جوک قدیمی افتادم: "فردی سراغ روانپزشک می‌رود و می‌گوید دکتر برادرم دیوانه است؛ او فکر می‌کند مرغ است." دکتر می‌گوید چرا او را برای درمان نمی‌آوری؟ و یارو می‌گوید: “می‌خواهم اما تخم‌مرغ‌هایش را نیاز دارم!
این دیالوگ به همان اندازه که زیباست،تلخ است،تلخی به اندازه تمام واقعیت های اطرافمان،چقدر وودی آلن این دیالوگ را با وجودش حس می کرد.این فیلم بیننده را درگیر یک رابطه عاطفی می کرد،گاهی به خود می گفتیم وودی تو چه چیزیت شده؟دلمان برای آنی تنگ است،برای شوخی هایتان،زود باش برو سراغش... کمتر فیلمی دیده ام که انقدر ساده و زیبا باشد،فیلمی که بشود بدون دغدغه بار ها دیدش،بارها ازش درس گرفت،درس زندگی،درس عشق،درس قدر لحظات را خوب دانستن،قدر روابط را خوب دانستن که شاید همین فردا ما هم مانند وودی تنها بمانیم... این فیلم به معنای واقعی زیبا و دل انگیز بود،یک درام رمانتیک به تمام معنا!
