Cries and Whispers 🌑🌑🌑🌑🌑🌑
Directed and Written By: Ingamr Bergman
فیلم "فریاد ها و نجواها" شاهکار اینگمار برگمن در به تصویر کشیدن مشکلات امروزی انسان های اطراف ماست... هرچند فیلم از چارچوب یک خانواده و یک خانه فراتر نمی رود ولی آنقدر خوب به شخصیت های فیلم توجه شده که هریک از آن ها نماینده یک شکل از انسان های اطرافمان هستند،یک خواهر بزرگتر و مریض("اگنس")، کسی که طفولیت خود را در حسرت مهر مادری گذرانده و اکنون در کهولت سن،محتاج به محبت است. کارین یکی از خواهرهای اگنس هست که از او مراقبت می کند،زنی تند و خشن نسبت به ابراز محبت،زنی که در طول زندگیش عاشق مادیات بوده، شوهری بی روح دارد(البته در جایی از فیلم نشان می دهد که اگنس از این اوضاع ناراحت است). او حتی دوست ندارد خواهرش او را لمس کند! آخرین خواهر این خانواده نگون بخت ماریاست، شبیه ترین فرد از لحاظ قیافه به مادرشان...فردی که ظاهری مهربان دارد،به دل مینشیند ولی در ادامه فیلم چهره خود را نمایان می کند، او هم همانند آدم های امروز ما نقاب بر چهره دارد،از خیانت به شوهرش تا بی اعتنا بودن نسبت به درخواست خواهر مریضش،اگنس، گرفته همگی نشان از ناسالم بودن روح وی دارد...
آدم های این فیلم همگی مشکلاتی دارند،همانند انسان های اطرافمان،ولی همیشه یک نفر هست که متمایز باشد،یک نفر خاص...آن "آنا" خدمتکار خانواده هست...شخصی که هیچ انتظاری از او نمیرود ولی آنقدر مهربان است که به یکی از محبوب ترین شخصیت های فیلم های من تبدیل می شود.از محبت و نوازش "اگنس" مریض تا آن صحنه ی بی نهایت زیبایی که کارین را همچون فرزندی بر بدن عریان خود در آغوش گرفته،شاهکار اینگمار برگمن بود...
مهم این نیست که یک نفر چقدر به ما نزدیک باشد،از خون ما باشد،محبت خون نمی شناسد،انسانیت می شناسد،چیزی که حتی نسل امروز ما کمتر آن را می شناسد،ای کاش همه ی ما همان "آنا"،خدمت گذار انسانیت باشیم...
یکی از شاهکارهای این فیلم،استفاده فوق العاده از کلوزآپ بود،به طرزی که تا ساعت ها بعد هم چهره ی افراد در ذهن باقی می ماند...استفاده بی نهایت زیبا از ترکیب رنگ های قرمز سفید و مشکی در این فیلم که هریک به خوبی حس فیلم را منتقل می کردند."فریاد ها و نجواها" بی تردید جز بهترین کارهای برگمن است،آنقدرها خوب و لذت بخش است که می شود بار و بارها آن را دید،یعنی یک فیلم برگمنی اصل!
میثم