هر دو فیلم شبیه هم هستند! با همه‌ی تفاوت‌هایی که در ظاهر دارند، اما در روایت نقاط اشتراکشان مشخص می‌شود. اما سؤال اصلی اینجاست، چرا یک فیلم خوب از آب درآمده و دیگری نه؟
چشم اندازی در مه تجلی گاه فرم در سینما است.
Persona 1966
اینگمار برگمن که بدون شک از سردمداران جریان روشنفکری سینمای اروپاست،سال ۱۹۶۶ در ادامه ساخت فیلم های منحصر بفردش،پرسونا را ساخت تا یکی از مهم ترین فیلم های مدرن سینما را در تاریخ ثبت کند.
کسوف سومین فیلم از سه گانه ی کارگردان مشهور ایتالیایی مایکل آنجلو آنتونیونی ست و جایزه هیئت داوران کن سال ۱۹۶۲ را آز آن خود می کند.آنتونیونی با تعریف خاص خود در شیوه روایت فیلم، طرفداران و البته منتقدان زیادی داشت.
هنگامی که دست اندرکاران مهر هفتم تمامی وسائل خود را جمع کرده بودند،اینگمار برگمن ابر سیاهی در آسمان میبیند و دستور می دهد عده ای از عوامل با همان لباس های شان بر روی تپه برقصند.آن ها حتی نمی دانستند برای چه مجبور به این کار شدند.دوربین صامتی از آن ها فیلم می گیرد و کات...
ویریدیانا ساخته لوئیس بونوئل اولین فیلم بلند اسپانیانی این کارگردان است.این فیلم که توسط فرانکو در اسپانیا توقیف شد و مورد تحریم کلیسای کاتولیک وقت قرار گرفت ، بالاخره توانست در روز آخر جشنواره کن، به فرانسه برسد و برنده نخل طلای کن سال ۱۹۶۱ نیز بشود.
سال ۱۹۶۰ در ایتالیا فدریکو فلینی فیلمی را ساخت که به جرأت می توان گفت از بهترین ساخته های تاریخ سینما است.زندگی شیرین ساخته فدریکو فلینی برنده نخل طلای کن در سال ۱۹۶۰ ، در واقع گذار فلینی از سینمای نئورئالیستی به سینمای خاص خودش است.فیلمی که به گفته مارتین اسکورسیزی سینما را به قبل و بعد از خود تقسیم کرد.
چهارصد ضربه* ساخته ۱۹۵۹ اثر فرانسوا تروفو که تا قبل از آن به عنوان منتقد سینمایی به همراه آندره بازن در مجله کایه دو کار می کرد، به عنوان نقطه عطفی در سینمای اروپا شناخته می شود.