چهارصد ضربه* ساخته ۱۹۵۹ اثر فرانسوا تروفو که تا قبل از آن به عنوان منتقد سینمایی به همراه آندره بازن در مجله کایه دو کار می کرد، به عنوان نقطه عطفی در سینمای اروپا شناخته می شود.چهارصد ضربه به باور خیلی ها اولین فیلم موج نوی فرانسه و جدایی سینمای مدرن از سینمای کلاسیک است.فیلمی انقلابی که ویژگی های منحصر بفرد موج نوی فرانسه را داراست.این اثر داستان نوجوانی به نام آنتوان را روایت می کند که گرته برداری از دوران بلوغ خود تروفو ست.کارگردانی بینظیر تروفو در این فیلم باعث شد تا جایزه بهترین کارگردانی جشنواره کن ۱۹۵۹ را بگیرد.فیلم برداری فیلم با استفاده از تصاویر پر کنتراست که در طول فیلم به برجستگی شخصیت آنتوان کمک شایانی می کند ستودنی است.گرچه تدوین و دکوپاژ فیلم همانند فیلم های بعدی موج نوی فرانسه دینامیک و پویا نیست اما تروفو با استفاده از موسیقی متن فیلم و نماهای طولانی، فیلمی ماندگار را خلق نماید.
تروفو در این فیلم نوعی انزجار از احساسات و رخدادهای گذشته خود را نمایش می دهد. تروفو در خلق یا بازسازی این رویدادها از شخصیت های خاص و کنترل شده ای استفاده می کند. جامعه معلم ها و محیط مدرسه و والدین را بخوبی شخصیت پردازی و در مقابل جامعه کوچکتر ها (بچه ها) قرار داده. تمامی این افراد خود دچار خلا اخلاقی و فرهنگی هستند. از معلم ها و مدیر مدرسه که سرشار از عیوب ظاهری و باطنی هستند تا والدین بچه ها که هرکدام در انجام وظیفه تربیت واقعا ناامید کننده هستند. تروفو در این فیلم یکی از بهترین اتوبیوگرافی ها و یکی از نقادانه ترین نگاه هایی که یک هنرمند می تواند به کشورش داشته باشد را ترسیم می کند.[1]
*چهارصد ضربه نام خود را از عبارت فرانسوی "faire les quatre cents coups" به معنای آشوب بپا کن می گیرد.
