درنا ها پرواز می کنند ساخته میخائیل کالاتازوف ، محصول کشور شوروی سابق است.این فیلم که شاهکار کالاتازوف نیز شناخته می شود توانست در جشنواره کن ۱۹۵۸ بدرخشد و نخل طلا را از آن خود کند.فیلم روایتگر عاشقانه ای از جنگ جهانی و تاثیر فراموش نشدنی آن بر روح و جسم خانواده های درگیر جنگ است.کارگردانی فوق العاده او و به تبع آن فرم فیلم، بینظیر است.توجه قابل تحسین کارگردان به میزانسن فیلم ها ، در هرنمایی مشخص است.فیلم برداری فیلم از بهترین و کامل ترین فیلم برداری های آن دوران و نورپردازی فیلم به همان اندازه تحسین برانگیز است.با توجه به آنکه داستان کلی فیلم درگیر کلیشه روایات خانمان سوز جنگی است اما نمیشود از سخنان ، دیالوگ ها و روابط شخصیت ها به آسانی گذر کرد.درام فیلم با وجود فیلم برداری بینظیر سرگی اوروسوسکی در همان ابتدای فیلم به خوبی شکل می گیرد و بیننده با تمام وجود، طعم تلخ جنگ را می چشد.جنگی که ارزشش فراتر از مرزهای احساسات شخصی شناخته می شود و پایانش زیباتر از اندوه جدایی هاست.فیلم گرچه روایتگر تراژدیک از یک جنگ بود اما با پیامی سرشار از امید بیننده را ترک می کند: "ما پیروز شدیم ، ما نباید کسانی که در میدان جنگ ماندند را فراموش کنیم اما نباید برای نابودی زندگی کنیم بلکه برای ساختن یک دنیای جدید باید زندگی کرد"
درناها پرواز می کنند فیلمی است که نه جنگ را شوم تلقی کرد نه اثراتش را ، آنچه برای انسان باقی ماند ، رویکرد آنها نسبت به جنگ بود.نه مقصران جنگ و نه سربازان از دست رفته بلکه آنچه اهمیت داشت وجدان پاک انسانی برای گذر از احساسات درونی بود. سرباز قصه ما(بوریس) گرچه آینده اش را از دست داد اما برای هزاران خانواده دیگر آینده ای روشن تر ساخت...
